Weer aan de slag

Vrijdag zijn wij na een halve dag op ok weer terug gegaan naar Mwanza. Samen met Hilde reden we over de zandweg naar de ferry. We kwamen daar in de schemering aan wat prachtige plaatjes opleverde. Die avond kwam ook de zwager van Erik aan in Mwanza. Ook een oude vriend van hen kwam naar ons toe. Met z'n allen zijn we naar een restaurant (Tilapia) in de buurt gelopen om daar te genieten van een heerlijke maaltijd met uitzicht over Victoria Lake.

De rest van het weekend hebben we genoten van een beetje rust, bezoekjes aan de markt en winkeltjes en af en toe een duik in het zwembad. Dit leek mij in eerste instantie een beetje overbodig, maar na een week in Sengerema was het heel fijn om even daar weg te zijn en een beetje bij te komen. Erik kon dit weekend bijkletsen met Jesse en andere vrienden van vroeger. Zij hebben zaterdag met een bootje een stukje land bekeken dat zij een tijd geleden gekocht hebben. Heleen geeft vrienden van haar tijd in Mwanza gesproken en samen met hen hebben we even iets gedronken in de stad. Een heerlijk weekend om de gedachten even te verzetten. Zondag na de lunch zijn we samen met Jesse weer naar Sengerema terug gegaan. Jesse woont in Uganda en is maandagochtend vanuit Sengerema doorgereden naar huis. Een flinke reis waar hij bijna de hele dag over doet.

Na dit weekend was het contrast heel groot. Vanochtend was er nog niet zo veel actie op de ok dus ben ik naar de intensive care gelopen waar Heleen en Annelieke bezig waren met de visite. Wat wordt je toch geconfronteerd met een boel ellende. Dit kwam bij mij vanochtend ineens heel erg binnen en het besef dat wij zo ontzettend mazzel hebben met onze gezondheidszorg werd weer eens duidelijk. Dan wordt je ineens met beide benen op de grond gezet en ben je dankbaar voor het feit dat je geboren bent in Nederland. Hier gaan mensen vaak eerst naar een traditional healer. Kwakzalvers die mensen verschrikkelijke dingen aandoen. Ze brengen kokend hete verbanden aan, branden met hete dingen stukje huid weg, prikken in dingen en kruidenmengsels. Vreselijk! En wij maar zeuren dat we af en toe wat langer moeten wachten voor een afspraak bij de huisarts...

Hierna hebben we een heerlijke dag op de ok gehad. Erik heeft 3 kindjes weer voorzien van rechte beentjes waardoor hun kansen in het leven aanzienlijk verbetert zijn. Susan heeft een heel jong kindje geholpen met een enorme liesbreuk. Daarna stonden bij haar nog twee amputaties op het programma. Helaas kwam de laatste patiënt van Erik niet opdagen dus waren we om half 4 al klaar. De anesthesist heeft nog gezocht in het ziekenhuis, maar de patiënt was nergens te vinden. Wie weet komt hij van de week nog een keer aanlopen.

Heleen en ik hebben na het werk een wandeling gemaakt door de omgeving. Wij waren echt een ware atractie voor alle kinderen. Ze wilden allemaal hallo zeggen en een "boks" geven. Ze leren ook een klein beetje engels op school dus dat moest natuurlijk ook geshowd worden. Vanavond hebben we nog een rustige avond dus daar gaan we nog even van genieten.